تونالیسم (tonalism):
تونالیسم ریشه در در سبک فرانسوی باربیزُون و تاکیدی بر عناصری همچون جَو و سایه دارد.تونالیسم از تکنیکی شاخص با به کار گیری ارزش رنگ های میانی، به گونه ای که در تقابل با وضوح زیاد و پر رنگی شدیداست، استفاده می کند.نتیجه این امر ظاهر نکردنِ تاثیرات کلی است به این معنا که اشکال تُونالیست هرگز کاملاً آشکار نیست.
سادگی،عدم وضوح،حضور انفرادی اشکال(طراح ها)در سکوتی وادار کننده به تفکر،و یکدستی یکپارچه به علاوه فاکتور هایی همچون مناظر دلپذیر و روشن در حضور پشت زمینه ای مه آلود که با نور ماه روشن شده از مشخصه های اصلی تونالیسم هستند.
نقاشی یا نگارگری ایرانی، ریزنگارگری یا مینیاتور(miniature):
مبنیاتور برگرفته از واژه لاتین minium به معنای سرب سرخ می باشد.
نقاشی یا نگارگری ایرانی که به اشتباه مینیاتور خوانده می‌شود شامل آثاری از ادوار مختلف تاریخ اسلامی ایران است که بیشتر به صورت مصورسازی در کتب (ادبی کهن مانند:سمک عیار،خاوران نامه و کلیله و دمنه... )به چشم می خورد.
نگارگری ایرانی ساده و زیباست. البسه از پرداخت قابل توجهی به خصوص در چین و شکن جامه‌ها برخوردار هستند و همچنین استفاده از نقوش اناری، بال‌های فرشته گون و شیوه‌های بازنمایی حیوانات وام گرفته شده از هنر ساسانی است و در بیشینه این نگاره‌ها شاخه و برگی به نشانه طبیعت به چشم می‌خورد.
از دیگر ویژگی های این نگاره‌ها می‌توان(بعضاً) به پس‌زمینه‌های ساده که یا بدون رنگ رها شده و یا به طور اجمالی رنگ آمیزی شده‌اند گویی که نگاره‌ها در فضا آزادند در کنار رنگ‌های اندکی که در نگاره اصلی که با هماهنگی چشم نوازی به کار رفته اند، اشاره کرد.
(با تلخیص از ویکی پدیا)
نظرات شما عزیزان:
|
منوي اصلي
تبادل لینک هوشمند 
آمار
وبلاگ:
نويسنده: 
